Við kynnumst alls konar fólki á lífsleiðinni. Sumum finnst gaman að taka myndir, hvort sem það eru kyrrmyndir eða “lifandi myndir”………
Ég átti líka Super-8 filmuvél og tók þannig myndir á spólur. Þar er ég reyndar búinn að setja dýran pening í að afrita yfir á geisladisk. Þessi vél kom aldrei í Fljót. En spólurnar eru komnar í kassa. Þannig er það hjá mörgum – ég er ekki einn – ó, nei…. ég er einn af þeim.
Kyrrmyndir voru hér áður fyrr framkallaðar og varpað á pappír. Um tíma var pappírinn hamraður – það þótti fínt. Í dag er erfitt að ná myndum af þeim myndum og færa á rafrænt form. Aðrir tóku myndir og settu í skyggnuramma – slides . Þær eru hjá mörgum, geymdar í sérstökum sleðum sem má setja beint í sýningarvél. Mín sýningarvél er ónýt og allar skyggnur lokaðar í kassa, og þannig er það vafalaust hjá mörgum …. ég er einn af þeim.
Svo var það Mini-DV stafrænt video. Sú vél kom oft í Fljót og ég á helling af upptökum þaðan. En vélin er ónýt – og spólurnar í kassa. Þannig er það hjá mörgum – ég er ekki einn – ó, nei…. ég er einn af þeim.
Við lifum nú á þessum tímum, þar sem ekki þarf að spara filmurnar. “Enginn” fer lengur út úr húsi án þess að taka góða myndavél með sér. Einhver okkar munu lenda í því að síminn verður fyrir hnjaski eða þaðan af verra – og ekkert afrit af myndum. Það jafngildir því að myndirnar hafi verið settar í kassa ……. ég er einn af þeim.
Nú þegar tækninni fleygir fram er orðið tiltölulega auðvelt að setja skyggnur ofan á mattan ljósgjafa, og taka mynd af mynd með síma, nú eða með sérstökum græjum. Og nú er ég orðinn …. einn af þeim!
Því kemur nú mynd af slidesmynd. Þessi er tekin alveg um árið 1990 – áður en Atlatunga var byggð (1993) en eftir að flaggstöngin góða kom á Atlastaðahólinn
